Φρούριο Παλαμήδι

Το φρούριο Παλαμίδι είναι ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της βενετσιάνικης οχυρωματικής αρχιτεκτονικής. Ο λόφος ονομάστηκε προς τιμήν του ομηρικού ήρωα Παλαμίδη και μόλις κατά τη διάρκεια της βενετικής περιόδου άρχισαν να χτίζονται οχυρώσεις στο λόφο. Η κατασκευή του φρουρίου πραγματοποιήθηκε κυρίως κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Ενετού Αυγουστίνου Σαγρέδου από το 1711 έως το 1714, γεγονός που κατέστησε την οχύρωση του φρουρίου ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό επίτευγμα και την ταχύτητα κατασκευής. Οι μηχανικοί σχεδίασαν ένα σύστημα προμαχώνων που αναπτύσσονται σταδιακά σε άξονα Δύσης-Ανατολής και συνδέονται μεταξύ τους με τείχη. Οι οκτώ προμαχώνες είναι ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλον και αν καταληφθεί ένας από αυτούς, η άμυνα θα συνεχιστεί από τους υπόλοιπους. Ο κεντρικός προμαχώνας του Αγίου Ανδρέα ήταν φρουραρχείο και ο καλύτερα εξοπλισμένος. Εκτός από τον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, οι Βενετοί έχτισαν τους προμαχώνες του Λεωνίδα και του Μιλτιάδη στα βόρεια, τον προμαχώνα του Ρομβέρτου στα βορειοδυτικά, του Θεμιστοκλή στα νότια και του Αχιλλέα στα ανατολικά. Ο προμαχώνας του Επαμεινώνδα και ο προμαχώνας του Φωκίωνα χτίστηκαν από τους Οθωμανούς. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής είχε απαγορευθεί στους χριστιανούς να εισέλθουν στο φρούριο. Τη νύχτα της 29ης Νοεμβρίου 1822, μια ομάδα Ελλήνων αγωνιστών με επικεφαλή τον Στάικο Σταϊκόπουλο αιφνιδίασαν τους φρουρούς του προμαχώνα Αχιλλέα και κατέλαβαν ολόκληρο το φρούριο Παλαμήδι. Γύρω στο 1840, ο Προμαχώνας Μιλτιάδη μετατράπηκε σε μια από τις πιο σκληρές φυλακές για τους κρατούμενους, η οποία λειτούργησε μέχρι το 1926. Υπήρχε μια άλλη φυλακή στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, όπου οι συνθήκες ήταν σχετικά καλύτερες. Το φρούριο λειτουργεί σήμερα ως αυτόνομος αρχαιολογικός χώρος με πολλούς επισκέπτες όλο το χρόνο. Η θέα από το κάστρο προς την πόλη του Ναυπλίου και τον Αργολικό κόλπο είναι εντυπωσιακή.