Φρούριο Επταπύργιο

Στην αρχαιότητα, κατά την ενίσχυση της πόλης, δημιουργήθηκε μια Ακρόπολη στον ψηλότερο λόφο, όπου ο τοπικός πληθυσμός κρυβόταν σε περίπτωση κινδύνου. Το φρούριο κατασκευάστηκε σε διάφορες περιόδους, κατά την παλαιοχριστιανική, τη βυζαντινή και την οθωμανική περίοδο. Η κατασκευή του φρουρίου ολοκληρώθηκε τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Παλαιολόγων 1261-1453. Αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα παρατηρήσετε αρχαία στοιχεία ενσωματωμένα στους τοίχους των μαρμάρινων όγκων από διαφορετικές εποχές και με διαφορετικές χαράξεις. Το φρούριο αποτελείται από 10 πύργους, 8 από τους οποίους είναι τετράπλευροι και 2 τριγωνικοί. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι μαρμάρινες πλάκες πάνω από την κεντρική είσοδο, με χαρακτηριστικές επιγραφές στα τουρκικά, που χρονολογούνται το 1431.

Το φρούριο ξαναχτίστηκε ριζικά μετά την οθωμανική κατάκτηση της πόλης το 1430, όπως αποδεικνύεται επιγραφή στην κεντρική πύλη. Η κάτοψη του φρουρίου μοιάζει με ξεδιπλωμένη βεντάλια, με εναλλασσόμενους τετράγωνους και τριγωνικούς πύργους. Τα βόρεια τείχη της οχυρωμένης Ακρόπολης χρησίμευαν αρχικά για την άμυνα της πόλης. Στη συνέχεια το τμήμα αυτό του φρουρίου περικλείστηκε στη νότια πλευρά και διαμορφώθηκε ένας αυτόνομος οχυρωμένος προμαχώνας. Μέχρι τον 19ο αιώνα το φρούριο διατήρησε τον αμυντικό του σκοπό, αλλά με την ανάπτυξη της στρατιωτικής τεχνολογίας το φρούριο έχασε τη χρησιμότητά του. Το 1912 η πόλη της Θεσσαλονίκης απελευθερώθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά το φρούριο Επταπύργιο συνέχισε να χρησιμοποιείται, αλλά πλέον ως φυλακή μέχρι το 1989.